Dag 2,3 en 4
Blijf op de hoogte en volg Inge
03 November 2014 | Nepal, Bharatpur
Daar ben ik weer! Ik zit nu sinds gisterenavond eindelijk in mijn gastgezin. Na een lange nachtrust ben ik zaterdag Kathmandu gaan verkennen. Ik ben naar de Swayambhunath geweest, wat een groot religieus boeddhistisch complex is met onder andere een stupa, meerdere tempels en een geweldig uitzicht over Kathmandu. Omdat het bovenop een berg ligt in de 'Kathmandu valley' moest ik eerst met de taxi en daarna een lange wandeling met de trap omhoog lopen. Deze Swayambhunath wordt ook wel de 'Monkey Temple' genoemd omdat er overal apen rondlopen! Toen ik bovenop de berg in een cafétje iets ging drinken liepen de apen zelfs over mijn tafeltje, dat was heel vet om te zien! Daarna ben ik naar 'Durbar square' geweest in het centrum van Kathmandu. Dit is een enorm druk plein met vele tempels en een paleis, maar dat kan je beter bekijken op de foto's! Zondagochtend moest ik vervolgens om 5 uur opstaan en zat ik rond 6 uur in de bus naar Bharatpur. Na een verschrikkelijke busrit van wel 7 uur in een warme bus en extreem stuiterende wegen met overal stenen kwam ik eindelijk in Bharatpur aan. Hier kreeg ik een korte uitleg en rondleiding van de organisatie en daarna werd ik naar mijn gastgezin gebracht. Ze verwelkomde me met open armen en ik kreeg meteen een inwijdingsritueel waarbij ik een tikka (rode stip) op mijn voorhoofd kreeg met een oranje bloemenketting. Deze tikka staat namelijk in de Hindoeïstische cultuur voor bescherming en dat mijn reis en verblijf goed zal verlopen. Het gezin bestaat uit de vader, moeder, 2 dochters en een zoon. De moeder en oudste dochter spreken perfect Engels maar de vader en andere 2 kinderen kennen jammer genoeg maar een paar woordjes Engels. Vandaag ging ik voor het eerst naar het ziekenhuis en kreeg ik een rondleiding over alle afdelingen. De weg van het gastgezin naar het ziekenhuis is slechts 5 minuten met de, wat ze hier noemen, 'tuktuk'. Dit was grappig om te zien want je steekt gewoon je hand uit en dan stoppen ze en wanneer je er weer af wilt tik je 2x met je hand tegen de zijkant van de 'tuktuk' en dan stop hij weer. Het bizarre was dat zo'n 'tuktuk' maar heel klein is en er zo veel mensen in gaan. Iedereen gaat gewoon aan de achterkant hangen of er bovenop zitten om maar mee te kunnen met de rit. Het ziekenhuis was heel groot en ze hebben erg veel afdelingen. Na de rondleiding mocht ik kiezen op welke afdeling ik deze week wilde beginnen en heb ik voor de afdeling pediatrie gekozen. Vandaag heb ik vooral meegekeken met de dokter en vragen gesteld. Het is lastig om alles te begrijpen aangezien de dokter en patiënt altijd in het Nepalees tegen elkaar praten en ik dus later moet vragen wat er precies gezegd was. Het is heel interessant om te leren over de verschillende prognoses maar ook lastig omdat ik natuurlijk weinig ervaring heb en dus ook veel medische termen niet begrijp. Na de lunchpauze ben ik samen met een paar andere vrijwilligers de stad gaan bekijken! Alle andere vrijwilligers, de begeleiding en dus ook mijn gastgezin zijn allemaal super aardig! Ik vermaak me hier dus prima! Nu ga ik weer slapen want morgen moet ik al weer om 7 uur klaar staan in het ziekenhuis!
XX