Week 5!

Namaste!
Er is al weer een weekje voorbij hier in het zonnige Nepal sinds mijn laatste verhaaltje. Wat gaat de tijd toch snel, er zijn al 5 weken voorbij en ik ben dus al bijna op de helft.. Ik zal eens beginnen met het beschrijven van een normale doordeweekse dag: 's Ochtends word ik wakker rond 6 uur door alle geluiden om me heen. De meeste mensen hier in Nepal staan namelijk al rond 4 a 5 uur op en gaan dus ook 's avonds al slapen rond 8 uur. Ik blijf eerst nog even in bed liggen en daarna ga ik na een klein ontbijt met meestal thee en koekjes een snelle douche nemen. Gelukkig kan ik tegenwoordig ook warm douchen, aangezien het in de nacht toch wel wat kouder wordt nu! Nadat ik me heb omgekleed en klaar ben om naar het ziekenhuis te gaan roept mijn hostmoeder me eerst nog voor mijn echte ontbijt. Iedere Nepalees eet namelijk rond 9 uur z´n eerste portie rijst van de dag en aangezien ik me moet aanpassen aan de cultuur eet ik gezellig mee! Na een vol bord met rijst, linzensoep en groente (iedere dag hetzelfde) trek ik mijn schoenen aan en loop ik eerst 5 minuutjes naar de plek waar ik de tuktuk kan nemen. Dan probeer ik mezelf iedere ochtend in een overvolle tuktuk te drukken en duurt het ongeveer 10 minuutjes voor ik bij het ziekenhuis ben. Grappig is dat iedereen me altijd aanstaart in de tuktuk op een best wel onbeleefde manier, maar dat is in de Nepaleese cultuur ook heel normaal. Hier kijk je namelijk niet weg als iemand ziet dat je diegene aanstaart maar blijf je diegene met open mond aankijken. Aangekomen in het ziekenhuis werk ik in de ochtend op een van de afdelingen en ga ik daarna met de andere vrijwilligers in de kantine lunchen. Na de lunch ga ik soms terug naar de afdeling of naar hotel ´Global´, wat de ontmoetingsplaats van alle vrijwilligers is. Rond 6 uur ga ik meestal terug naar huis en aangekomen thuis krijg ik weer een portie rijst! Na het eten is het snel genoeg al weer tijd om te slapen! Deze week ging ik samen met Charly, een Duits meisje, een kijkje nemen op de afdeling 'Medical OPD', wat eigenlijk gewoon de huisarts is. Het was heel interessant om patiënten met allemaal verschillende klachten te zien en daar meer over te leren door de dokters.Vrijdag ben ik ten slotte met Lucie, een Frans meisje, meegegaan naar de afdeling Cardiologie. Dit was ook heel interessant om te zien omdat we konden meekijken met een endoscopie, verschillende echo's en meeluisterden naar de klachten van de patiënten. Vrijdagmiddag gingen we vervolgens met een aantal vrijwilligers meedoen met 'English Club'. Dit is een activiteit die iedere vrijdag wordt georganiseerd door Projects Abroad waarbij we naar een weeshuis gaan waar allemaal meisjes wonen in de leeftijd van ongeveer 5 t/m 18 jaar. Hier gaan we dan liedjes zingen, lezen met de meisjes en spelletjes spelen. Meteen toen ik aankwam in het weeshuis merkte ik hoe enthousiast al de meisjes waren omdat wij kwamen! Ze begonnen allemaal te springen en wilden meteen handjes vasthouden, onze haren vlechten en liedjes zingen. Het was zo leuk om deze meisjes, waarvan sommige heel heftige verhalen met zich meedragen, een leuke middag te bezorgen door langs te komen! Samen met een paar andere vrijwilligers waren we zo blij dat we deze meisjes konden helpen en besloten we om de volgende dag naar een ander weeshuis in de stad te gaan. Zaterdagochtend gingen we dus vol goede moed eerst langs een aantal winkeltjes om wat speelgoed te verzamelen voor de kindjes. We waren natuurlijk overenthousiast in het kopen van speelgoed dat het ondertussen al bijna weer donker was voordat we ook echt in het weeshuis aankwamen. Dit was een weeshuis met 10 jongens en 10 meisjes en ze waren meteen al helemaal gelukkig toen ze ons zagen! Toen ze ook nog zagen dat we tassen met speelgoed bij ons hadden waren ze door het dolle heen, ze wilden niet meer stoppen met spelen en de moeder van het weeshuis was ons ook zo dankbaar! Het voelde stiekem toch wel goed om al die gelukkige gezichtjes te zien! Vandaag had ik lekker en relax dagje en morgen ga ik weer naar het ziekenhuis om deze week op de 'OT' (operation theatre) te werken. Hier kijk ik erg naar uit!