Lumbini
Blijf op de hoogte en volg Inge
16 November 2014 | Nepal, Lumbini
Daar ben ik weer! Het is weer een tijdje geleden maar ik had nu pas weer tijd om iets te schrijven. Vorig weekend ben ik dus met 7 andere vrijwilligers naar Lumbini, de geboorteplaats van Boeddha, geweest. We vertrokken vrijdagochtend met de bus en na een prima busrit van ongeveer 4 uur kwamen we in Lumbini aan. Na een goede lunch gingen we vervolgens met een gids het dorpje bekijken. Het was heel indrukwekkend om te zien wat voor grote verschillen er zijn tussen de grotere steden en de kleinere dorpjes. In de steden ziet alles er best prima uit maar dit dorpje was zo armoedig. Vele van de huizen warren opgebouwd uit 4 palen met wat golfplaten erop of ze bestonden enkel uit leem. De kindjes bleven maar vragen om geld, eten of een foto in ruil voor geld. Een van de vrijwilligers had een pak sap in haar hand en een kindje rende voorbij en pakte het pak sap zo uit haar hand! Heel bizar om te zien met wat voor beperkte voorzieningen ze hier soms leven. Zaterdag hebben we vervolgens fietsen gehuurd en zijn we langs de vele tempels in Lumbini gefietst. Er was namelijk een soort park waar alle tempels, gebouwd door allemaal verschillende landen, op ongeveer 5 minuten fietsen van elkaar af stonden. Ook zijn we naar het paleis geweest waar Boeddha geboren was. Hier gingen we samen met de gids mediteren en werd er een heel ritueel bij ons gedaan door een paar monniken. Ze nodigden ons namelijk uit om tussen ons in te gaan zitten en mee te mediteren. Tijdens het mediteren gooiden ze opeens rijst in ons gezicht en sloegen ze zachtjes met een boek op ons hoofd. Dit was blijkbaar een ritueel wat vaak gedaan wordt, wat voor ons natuurlijk heel grappig was. Zondag zijn we vervolgens weer met de bus terug naar Chitwan gegaan. De busrit duurde dit keer enorm lang omdat we nu in een lokale bus in plaats van een toeristenbus zaten. Het verschil is dat in de lokale bus iedereen op elkaar staat, de bus om de 5 minuten stopt, alle Nepalezen al hun hebben en houden met zich mee sjouwen en je bijna geen ruimte hebt omdat de bussen gemaakt zijn voor de Nepalezen, die over het algemeen allemaal 2 koppen kleiner zijn dan ons. Toch was het ook leuk om een keer mee te hebben gemaakt! Gelukkig waren we goed in Chitwan aangekomen en mocht ik mijn tas weer opnieuw in gaan pakken voor de trekking naar Poon Hill!
-
16 November 2014 - 13:05
Yvonne Stouthamer:
Hee, wat een ervaringen doe jij op! Inderdaad is in de kleine dorpjes de armoede vaak veel meer zichtbaar. Doet ons weer eens beseffen hoe goed wij het eigenlijk hebben, enkel omdat we hier zijn geboren en niet daar. Wat mij wel opviel in Kenia en Ethiopie is dat er zoveel plezier en hoop is, juist bij de kinderen. Gelukkig maar. Zij zijn toch het kind van de rekening. Mooie foto's ook. Ben benieuwd naar de foto's van je bergtocht! Geniet! -
25 November 2014 - 23:16
Hans Stouthamer:
Hi Inge, sluit je nu je blog af met een cliffhanger.. Poon Hill. Ik ben wel benieuwd hoe je deze bergtocht gaat ervaren, want naar 3210 meter hoogte wandelen vind ik stoer. Wil je alsjeblieft wat foto's in je blog opnemen. Hoe is het weer daar en wat merk je van de hoogte verschillen. Geniet er in ieder geval van, want voor je het weet ben je terug in het platte Nederland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
